วันอังคารที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2552




แม่ซึ่งให้กำเนิดเรา แม่เป็นคนดูแลเราตั้งแต่เล็ก แม่ซึ่งเปรียบเสมือนนางพยาบาล ผุ้ดุแลเรายอมป่วยไข้ แม่ซึ่งเป็นเหมือนครูคนแรกของเรา เมื่อมือแข็งแรงและอ่อนดยนที่เปี่ยมไปด้วยความรักและความห่วงใยซึ่งคอยพยุงเราที่ล้มลงแล้วลุกขึ้นอย่างสง่างาม สามารถดำรงชีวิตต่อไปอย่างมั่นคง แม่ยอมทดทนอุ้มท้องเรามากกว่า 9 เดือน เลี้ยงดูเรามากกว่า10ปีด้วยความรักที่แม่มีให้ต่อลูก ความหวังที่จะได้เห็นลูกเติบโตอย่างงดงามในวันข้างหน้า ความผูกผันที่เกิดขึ้นมาต่อลุกที่เลี้ยงดุมากกว่า10ปี แม่เป็นคนที่รักเรามากที่สุดแม้ว่าบางครั้งเราจะไม่รู้ว่าแม่รักเราที่ไหนก็ตาม